Za kilka dni będziemy przeżywać najważniejsze wydarzenie w życiu każdego chrześcijanina czyli Zmartwychwstanie Pana Jezusa. Przez czterdziestodniowy post i pokutę przygotowywaliśmy się do największych świąt w roku liturgicznym. Jednak zanim nastąpi poranek w którym Chrystus zmartwychwstanie, będziemy przeżywać wraz z Nim dni smutne, dni męki Pańskiej czyli Triduum Paschalne. Te wydarzenia są dowodem wiary każdego chrześcijanina, powinniśmy je godnie przeżyć aby móc cieszyć się razem z Jezusem w Wielką Niedzielę.

Święta Wielkanocne nie są tak rodzinne i ciepłe jak Boże Narodzenie, jednak dla chrześcijan mają większe znaczenie. Apostoł Paweł w 1 Liście do Koryntian (15,17) stwierdza jednoznacznie:  „..jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara….”

Wielki Czwartek

Obchody Paschalne rozpoczyna Msza Wieczerzy Pańskiej, sprawowana w Wielki Czwartek wieczorem. Celebracja ta ma przypomnieć Ostatnią Wieczerzę Chrystusa spożywaną w wieczerniku z uczniami na dzień przed męką

Wielki Czwartek jest szczególnym świętem kapłanów. Rankiem, jeszcze przed wieczornym rozpoczęciem Triduum Paschalnego, ma miejsce szczególna Msza św. We wszystkich kościołach katedralnych. Biskup diecezjalny wraz z kapłanami odprawia Mszę św. Krzyżma. Kapłani koncelebrujący ze swoim biskupem odnawiają przyrzeczenia kapłańskie. Msza Krzyżma jest wyrazem jedności i wspólnoty duchowieństwa diecezji.

Wieczorem w kościołach parafialnych i zakonnych Mszą Wieczerzy Pańskiej rozpoczyna się Triduum Paschalne.  Msza św. ma charakter bardzo uroczysty. Jest dziękczynieniem za ustanowienie Eucharystii i Kapłaństwa. Ostania Wieczerza, którą Jezus spożywał z apostołami, była tradycyjną ucztą paschalną, przypominającą wyjście Izraelitów z niewoli egipskiej.
W liturgii podczas śpiewu hymnu "Chwała na wysokości Bogu", którego nie było przez cały Wielki Post, biją dzwony. Po homilii ma miejsce obrzęd umywania nóg. Główny kapłan, umywa i całuje stopy dwunastu mężczyznom. Przypomina to gest Chrystusa i wyraża prawdę, że Kościół, tak jak Chrystus, jest nie po to, żeby mu służono, lecz aby służyć.

Na zakończenie uroczystości Ciało Chrystusa zostaje przeniesione do specjalnie przygotowanej kaplicy, zwanej ciemnicą. Tam do późnych godzin wieczornych wierni uczniowie czuwać będą wraz z Jezusem, wspominając Jego samotną modlitwę w Ogrójcu, zdradzieckie pojmanie i pierwsze przesłuchania. Tabernakulum jest opróżnione i otwarte, gaśnie wieczna lampka, a ołtarz, przy którym jeszcze przed chwilą sprawowano Najświętszą Ofiarę, stoi obnażony i pusty. Wchodzimy w czas Bożej męki...

Wielki Piątek

W Wielki Piątek nie sprawuje się Eucharystii. W kościołach adoruje się Pana Jezusa w ciemnicy, odbywają się nabożeństwa Drogi Krzyżowej. Późnym popołudniem rozpoczynają się najważniejsze obrzędy tego dnia - Liturgia Męki Pańskiej. Składa się ona z trzech części: Liturgii Słowa, adoracji Krzyża i obrzędów Komunii. Wszystko zaczyna się nietypowo. Ministranci i kapłani wychodzą w ciszy do ołtarza. Nie poprzedza ich dzwonek, nie śpiewa się żadnej pieśni. Przed ołtarzem kapłan pada na twarz. Wszyscy obecni w Kościele klękają. Pierwsze czytanie w Liturgii Słowa to tekst z Księgi proroka Izajasza, w którym prorok mówi o tym, że Mesjasz będzie cierpiał za grzechy ludzi. Autor Listu do Hebrajczyków przypomina, że Chrystusowi znany jest ludzki los, bo sam został okrutnie doświadczony. Przez Jego posłuszeństwo dokonało się zbawienie świata. Zbawcze wydarzenia przypomina Ewangelia.

Na zakończenie Liturgii Słowa odbywa się wyjątkowo uroczysta modlitwa powszechna. W dziesięciu wezwaniach prosimy Boga, aby miał w opiece cały świat.

Rozpoczyna się adoracja Krzyża. Od dwóch tygodni wszystkie krzyże w kościołach były zasłonięte. W Wielki Piątek ukazuje się je ponownie wiernym. Kapłan odsłania krzyż, a wszyscy, padają na kolana, wielbiąc Zbawiciela. Po adoracji Krzyża następuje Komunia święta. Karmimy się pokarmem, który daje życie wieczne.

Wielkopiątkową liturgię kończy przeniesienie Najświętszego Sakramentu do kaplicy, zwanej Bożym Grobem. Monstrancja jest przykryta białym welonem na pamiątkę całunu, którym spowito doczesne szczątki Jezusa. Tego wieczora i przez cały następny dzień trwa adoracja.

Wielka Sobota i Wielka Niedziela

Wielka Sobota jest dniem ciszy i oczekiwania. Dla uczniów Jezusa był to dzień największej próby. Według Tradycji apostołowie rozpierzchli się po śmierci Jezusa, a jedyną osobą, która wytrwała w wierze, była Bogurodzica. Dlatego też każda sobota jest w Kościele dniem maryjnym. Po śmierci krzyżowej i złożeniu do grobu wspomina się zstąpienie Jezusa do otchłani.
Tradycją Wielkiej Soboty jest poświęcenie pokarmów wielkanocnych: chleba - na pamiątkę tego, którym Jezus nakarmił tłumy na pustyni; mięsa - na pamiątkę baranka paschalnego, którego spożywał Jezus podczas uczty paschalnej z uczniami w Wieczerniku oraz jajek, które symbolizują nowe życie.

Dawniej Niedziela Wielkanocna rozpoczynała się wczesnym rankiem – uroczystą mszą rezurekcyjną. Jednak po odnowieniu liturgii i przywróceniu dawnych obchodów Triduum Paschalnego, którego Niedziela Wielkanocna jest ostatnim dniem, na pierwsze miejsce wysunęła się liturgia Wigilii Paschalnej.

Już w Wielką Sobotę, gdy zapadnie zmrok, wierni zbierają się w kościołach, a kapłani przywdziewają białe szaty. Najświętszy Sakrament powraca do tabernakulów, natomiast przy ołtarzu pojawia się figurka zmartwychwstałego Jezusa. Wtedy rozpoczyna się liturgia Wigilii Paschalnej. Podzielona jest ona na cztery zasadnicze części. Rozpoczyna się poświęceniem ognia oraz paschału. Następnie do świątyni wchodzi procesja i rozpoczyna się liturgia słowa. Kolejnym etapem liturgii Wigilii Paschalnej jest zgłębianie tajemnicy chrztu świętego, wierni odnawiają przyrzeczenia chrzcielne. Ostatnim etapem liturgii Wigilii Paschalnej jest Eucharystia. Nie różni się ona niczym od tradycyjnych mszy świętych.

Wczesnym rankiem w kościołach odbywają się uroczyste rezurekcje. Rozpoczynają się one przy Grobie Pańskim. Następnie do świątyni zmierza procesja, w której ksiądz niesie Najświętszy Sakrament. Msza święta rozpoczyna się od radosnych okrzyków „Alleluja!”.

W polskiej tradycji popularny jest zwyczaj śniadania wielkanocnego. Po powrocie z kościoła, rodziny zasiadają wspólnie przy stole i dzielą się poświęconym uprzednio jajkiem, składając sobie serdeczne życzenia. Wielka Niedziela jest dniem powszechnej radości w Kościele chrześcijańskim, najważniejszym dniem roku dla wierzących w Chrystusa. Ludzie spotykają się w rodzinnym gronie i wspólnie celebrują zmartwychwstanie Pana.

W naszej szkole w środę odbyła się uroczysta akademia, która po przypominała o wydarzeniach z tych najważniejszych dni.
Zgromadzili się na niej: dyrekcja, księża, goście, grono pedagogiczne oraz uczniowie.
Na wstępie uroczystości wygłoszony został list od absolwenta naszej szkoły Fabiana Artura Skowrona. Zostały w nim zawarte podziękowania dla pani dyrektor Ewy Krzyżanowskiej-Brudek za to że Liceum Ogólnokształcące w Bogorii pielęgnuje tradycje chrześcijańskie i pozwala uczniom bliżej poznawać Boga. Ksiądz dziekan Andrzej Wierzbicki poświęcił jajka – symbol nowego życia.

Po odczytaniu listu młodzież naszego liceum zaprezentowała przedstawienie słowno-muzyczne przybliżające nas do tamtych dni.
Mottem przewodnim tej akademii były słowa „Niech miłość Zmartwychwstałego Chrystusa staje się źródłem siły, mocy, wiary…”

Na zakończenie podzieliliśmy się świątecznym jajkiem składając sobie świąteczne życzenia.
Pani Dyrektor złożyła również szczególne życzenia maturzystom, którzy za miesiąc przystąpią do egzaminu dojrzałości.

Tekst: Asia Nowak kl. IIIb

 Zdjęcia z uroczystej akademii: Anita Olszewska  

 Materiał filmowy z uroczystej akademii : Adam Krzyżanowski