„Cudze chwalicie, swego nie znacie, sami nie wiecie co posiadacie”

Moja przygoda z Liceum Ogólnokształcącym w Bogorii rozpoczęła się 10 września 2015 roku. Co prawda moje pierwsze kroki skierowałam do Liceum w Opatowie. Jednak po paru dniach nauki zorientowałam się, że to totalna pomyłka. Dziś zastanawiam się, jak mogłam się tak pomylić. Każdemu gimnazjaliście, w tym moim braciom, radzę, by wybrali szkołę marzeń, czyli Liceum Ogólnokształcące w Bogorii im Jana Pawła II.

Długo zastanawiałam się, która szkoła będzie dla mnie odpowiednia, gdzie będę czuć się najlepiej podczas poszerzania swojej wiedzy i co najważniejsze, gdzie przygotuję się jak najlepiej do matury. Postanowiłam więc zaczerpnąć parę rad u starszych koleżanek i kolegów, którzy uczęszczali już do Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Pawła II w Bogorii, ponieważ coraz częściej myślałam, że wybiorę tą szkołę.

Dlaczego LO w Bogorii?

Kończąc szkołę gimnazjalną, każdy uczeń zadaje sobie pytanie „co dalej?” „w jakim kierunku się udać?” „którą drogę wybrać?” . Każdy ma mętlik w głowie oraz czuje nie pewność i strach przed nowym etapem swojego życia. Wiele osób boi się tego, że nie zostanie zaakceptowany w nowym środowisku. Tak też było ze mną… Od dłuższego czasu, zastanawiałam się, w którą stronę pójść. Miałam wiele różnych pomysłów, ale w końcu wybrałam Liceum w Bogorii.

Pod koniec nauki w Gimnazjum im. Jana Pawła 2 w Bogorii trudną decyzją było dla mnie wybranie szkoły do której chciałabym dalej uczęszczać. Rozważałam wiele ofert, lecz ciężko było mi wybrać jedną konkretną szkołę. Po długich przemyśleniach postanowiłam kontynuować naukę w Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Pawła 2 w Bogorii. Decyzję o wyborze właśnie tej szkoły uzasadniałam tym , iż jest w niej wysoki poziom nauczania , oraz znajduje się ona blisko mojego miejsca zamieszkania. Innym faktem który także pomógł mi wybrać właśnie tę szkołę była rozmowa z uczniami, którzy się w niej uczyli. Uważali oni, że jest to bardzo dobre Liceum.

1 września 2012r. przechodząc przez próg Liceum Ogólnokształcącego w Bogorii
zastanawiałam się, jak poradzę sobie w nowej rzeczywistości. Uświadomiłam sobie, że czekają tu na
mnie nowi koledzy i nowi nauczyciele. Miałam wiele obaw i wątpliwości, bo kończąc gimnazjum nie
wiedziałam do końca, co chcę robić w przyszłości. Miałam wiele rożnych pomysłów, ale ponieważ od
dawna marzyłam o tym, aby zostać lekarzem, wybrałam klasę o profilu biologiczno-chemicznym.
Budynek szkoły trochę już znałam, ponieważ przychodziliśmy tutaj na biologię w pierwszej klasie
gimnazjum. Okazało się również, że koleżanki i kolega z klasy są mi doskonale znani, gdyż
chodziliśmy razem do szkoły podstawowej i gimnazjum. Jakaż była moja radość, gdy dowiedziałam się,
że będą nas uczyć nauczyciele znani z poprzedniej szkoły.

Nasze Szkolne Życie

         Szkoła to nie tylko budynek, ławki, krzesła czy nauczyciele. Nie jest to także biała kreda, zielone ściany czy dziennik. Szkoła jest czymś więcej, jest naszym drugim domem.

Przez te wszystkie lata naszej edukacji, szkoła zmieniała się z roku na rok, podobnie jak my sami. Gdy uczęszczaliśmy do zerówki czy przedszkola, stała się dla nas miejscem radosnych zabaw, beztroskich uśmiechów, powoli wdrażając nas w tajniki nauki. Uczyliśmy się pisać litery i cyfry, kreśliliśmy dziwne wzorki w naszych pierwszych zeszytach. Mięliśmy tysiące pytań na które cierpliwie odpowiadała nam nasza pani przedszkolanka. Śpiewanie piosenek, spacery, rysowanie i malowanie czy choćby leżakowanie ustanawiało nasz harmonogram dnia. Byliśmy dziećmi, które nie myślały o tym w co są ubrane i czy się pobrudzą przy zabawie. Poznawaliśmy swoich znajomych, swoich przyjaciół z którymi znamy się do teraz.

Wkroczenie do liceum stało się dla nie jednej osoby wejściem na nową drogę. Nowe znajomości, nowi nauczyciele, większy zakres materiału do przerobienia. Strach przed nową szkołą towarzyszy każdemu, chodź z punktu widzenia dorosłego człowieka może to być błahostka. Każdy przechodził ten okres, w tym i ja. Gdy opuszczałam mury gimnazjum bardzo tęskniłam za swoją klasą, za wszystkimi wspólnymi wycieczkami, spotkaniami, wieloma przerwami spędzonymi w najlepszym gronie, wieloma kłótniami i przede wszystkim ludźmi. Niejednokrotnie spłynęła mi łza po policzku. Wiedziałam dobrze że te lata już nie wrócą. Wiele razy zdarza mi się wspominać to co było, wracać się kilka lat wstecz.

Od dłuższego czasu zastanawiałam się jaka szkoła średnia będzie dla minie odpowiednia. Zawsze uważałam, że do podjęcia tego wyboru jest jeszcze duży szmat czasu. Jednak biegnie on nieubłaganie przynosząc nam dobre i złe wieści, które musimy akceptować oraz w przypadku postawionego nam wyboru wybrać najlepszą opcje. Właśnie rok temu nadeszła taka pora na podjęcie jednej z ważniejszej decyzji w moim życiu, czyli wyboru szkoły średniej. Chciałam aby był on trafny ponieważ, to właśnie w tej szkole poznam nowych znajomych, zdam maturę oraz po jej ukończeniu dostanę się na wymarzone studia. Uważnie przeglądałam oferty szkół zwracając uwagę na wiele aspektów, np. lokalizację danej placówki, jej oponie wśród uczniów, poziomie nauczania oraz wielu innych. Po długich przemyśleniach wybrałam dla siebie właśnie tą szkołę i od początku czułam że znalazłam to czego szukałam.